Een tijdje geleden kreeg ik vanuit de VDAB workout room de vraag om een inspiratie sessie te doen rond innovatie op het werk. Deze vraag zette me aan het denken over hoe ik als psychotherapeut naar innovatie zou kijken.

Onze relaties worden bepaald door onze hechting

En hechting was het eerste dat bij mij opkwam. Hechting is het mechanisme dat er (meestal) voor zorgt dat we rustig blijven als we angstig zijn omdat we even alleen worden gelaten, we niet direct worden geholpen in onze behoeftes. Hechting ontstaat wanneer we ongeveer 6 maanden oud en blijft ons verder beïnvloeden in onze relaties. Hechting is een geprogrammeerd systeem van gedrag en emoties. Het gaat over je veilig voelen en je emoties reguleren. 

Hechting is beschreven door de Britse psychiater John Bowlby die met kinderen werkten die wees waren geworden door de tweede wereldoorlog. Hij ontdekte dat sensitiviteit, beschikbaarheid en responsiviteit essentieel zijn voor een veilige hecthing. En hierdoor kan het kind (en later de volwassene) op een rustige manier de omgeving exploreren. 

En laat dit nu een voorwaarde zijn om creatief te zijn en innovatie te ontwikkelen.

Een gemakkelijke definitie van innovatie

Innovatie definieer ik gemakshalve als de capaciteit om en creatieve ideeën te vinden alsook de ideeën te implementeren. Er is dus verkenning nodig om op nieuwe dingen te komen en autonomie en structuur om hetgeen gevonden is uit te werken. 

In een HR systeem waar de werknemer als uniek wordt beschouwd en het menselijk kapitaal als strategisch wordt bekeken, zorgt een veilige hechting tussen de leidinggevende en de werknemer dat er creatief wordt nagedacht en dat er ideeën worden gegenereerd. Echter door de aard van dit betrokken HR systeem slaagt de werknemer er niet in om de gemaakte ideeën te implementeren. Omdat bepaalde processen en procedures ontbreken die de werknemer mee kunnen begeleiden. Het is dan dus zaak om hier ook werk van te maken. 

En bij VDAB, de presentatie? 

Dit is de kern van de presentatie die ik dus voor een live publiek gaf van geïnteresseerde VDAB’ers en hun netwerk. Ook online volgden mensen mee en dat was voor mij een nieuw gegeven. Hoe kon ik mijn aandacht verdelen tussen online en offline (lijkt me ook nog een grotere vraag te zijn)? In het begin vormde deze combinatie een bron van stress, echter omdat ik zowel online als live positieve signalen ontving op hetgeen ik vertelde begon de spanning te verminderen en kon ik echt genieten van deze presentatie. 

Na de presentatie kwamen interessante vragen zoals kan je hechting op latere leeftijd veranderen of aanpassen,  kan je hechting beïnvloeden als organisatie … 

Een interessant experiment om te doen en zeker voor herhaling vatbaar. 

Wat vonden de deelnemers ervan?

Hier lees je enkele reacties op de presentatie :

“Ik heb énorm genoten van de presentatie van Katrin! Zij kwam heel authentiek over en was aanstekelijk op de beste manier mogelijk! Haar verhaal en de manier waarop ze het bracht was ook top, heel genuanceerd en het was duidelijk dat ze daar enorm veel over weet. Ik wist dat hechting cruciaal van belang is (ook uiterst interessant) maar had niet gedacht dat ik op zo’n korte tijd zoveel meer ben te weten gekomen.”

“Ik heb zelf toch een aantal verrassende dingen gehoord, oa. wat uit de studie bleek: een open bedrijfscultuur met veel zorg voor haar personeel genereert misschien wel veel creatieve oplossingen, maar gaat niet altijd over tot implementatie van die oplossingen! En omgekeerd worden in strakke structuren sneller innovatieve veranderingen toegepast…. Tiens, tiens.”