Waarom hebben we eigenlijk verdriet? Dat is een vraag die me vaak als rouwcoach wordt gesteld. Wat is hiervan het nut? Wat wilt het je zeggen? En wil je het ook weten?

In mijn praktijk hoor ik veel verhalen over verdriet, afscheid nemen en loslaten. En ik merk dat verdriet werkt omwille van de volgende redenen :

1 Het informeert : door verdriet toe te laten, te voelen weten we meer wat of wie er belangrijk is voor ons. Dat kan dus gaan over personen, waarden, normen, principes. Je komt te weten wat je gelukkig of ongelukkig maakt.

Denk eens aan de laatste keer dat je verdriet hebt gevoeld. Wat was de informatie die je van dit verdriet ontving? Wat stond er op het spel? Wat was er toen belangrijk voor jou?

2 Het transformeert : dat wat al in je zat komt meer naar boven. Het toont eventuele verborgen kwaliteiten en mogelijkheden?

Welke kwaliteiten laat je niet veel zien? Waarvoor heb je moed en durf nodig? En hoe zou het zijn om die wel eens te tonen aan iemand die je vertrouwt? Zie je eventueel nieuwe wegen, mogelijkheden die zich ontvouwen?

3 Het verbindt in verdriet vinden we elkaar, zoeken we elkaar op, geven we sneller eens een knuffel.Je kan op een andere manier connectie maken met mensen, jezelf en ideeën.

Hoe zoek jij de verbinding op in verdriet? Via rituelen, gesprekken, boeken hoe vind je hierin jouw weg?

4 Het troost, verzacht: de tranen vormen een soort sluier waarmee de harde werkelijkheid anders wordt, draaglijker.

Wat is de betekenis van troost voor jou? Wanneer heb je troost ontvangen? En hoe zag dat eruit? Kan je een lijst maken van dingen die je troosten?

5 Het vergemakkelijkt : om te gaan vertragen, dingen anders te doen, andere wegen in te slaan, nieuwe perspectieven bieden

Hoe zou het zijn om eens wat trager te leven? Om minder in je agenda te plannen? De dingen eens op een andere manier te doen?